• Na de hoge Alpen met een conditie die op en top was ben in naar het hoge noorden geweest.

Noorwegen was de bestemming, in de eerste plaats om uit te rusten, MAAR GE KUNT DAAR MOOIE TRACKS DOEN OOK, EN BIJNA NOG NIET BEREDEN!!!!

En in Noorwegen heb je albekende Trollstigen, en ik kon die met mijn 5spot niet laten links liggen he.
Dus heb ik die maar opgefietst.
Enige Data:

• Hoogte 866m
• Lengte: 11km
• Duur: 1h
• verbruikte drank 0,25liter
• sensatie ondeweg: HEEEEL goed
• Voldaan gevoel achterna.

De Trollstige van boven getrokken.










De sfeer van onderweg.
Daar word men wel aangemoedigd door de toeristen die die oprijden met de wagen en langs de kant stoppen, in mijn geval meestal door mijn vriendin, Ma, Pa en Dochter.











Ginds heb ik ook mijn persoonlijk snelheids record verbeterd OFF-ROAD, na een klim onverhard van 9km kwam ik op een doodlopend stuk uit en heb ik het dan maar afgedaald met een snelheid van 67km/u, mijn fully was hier welkom en hij en ik kwamen aan ons trekken.

De bevoorrading op Val-Thorens, we kwamen dus niks tekort!!!
De vrouwtjes ook eens laten weten waar we zaten en hoe we het stellen kan geen kwaad he, enkel de rekening erna was minder goed.






Wie zou dat zijn met zicht op de Mont-Blanc?
Vanaf hier konden we beginnen met spelen, maar eerst een fotoke met zicht op Meribel (als ik mij niet vergis)









Een uurtje rusten kan dus wel kwaad voor de spieren, zeker als we daarna een mooie lange beklimming hebben!!
Die weg net achter het gebouw gaat lanzaam maar zeker naar boven, dat hebben we ongeveer een uurtje later gemerkt toen we hier terug passeerden, deze keer met een bevoorrading voor de klim. (zo ben je lekker zwaar om te klimmen)
De skiliften gaan sneller in de winter.

Dag 2 Zondag

De dag waarnaar ik het meest verlangde.

Eerste opdracht: OPSTAAN!
Deze was niet echt moeilijk, na de nerveuze start van gisteren was ik blijkbaar nog niet bekomen, want ik was even gestresseerd als gisteren. Eens ik op mijn bike plaats had genomen en de eerste skilift voorbij was kwam de echte Ian wakker en geniette ik van biken in een prachtige streek met een aangepaste bike, goed gezelschap, prachtig uitgestippeld parcours en een perfecte weerskaart, wat zouden we nog meer durven te wensen?
Na onze eerste kilometers een beetje op en af te spelen moesten we de tweede skilift nemen die ons toch een uurtje bezig hield voor we erop geraakten. (zie foto's)

Daarna kwamen de echte bikers los, technische afdalingen van kilmeters lang, klimmen waarvan bijna iedereen van de bike moest, de goed getrainde On2wheeler's niet natuurlijk. Als we eerlijk moeten zijn, we moeten zeker niet onderdoen voor de rest van de bikers aanwezig hier, integendeel!!

Na Val thorens waar men een bevoorrading had om u tegen te zeggen, om maar een voorbeeld te geven: sportdrank, energierepen, vele fruit-soorten, brood met merguese worst, rode wijn, enz... , kwam het mooiste gedeelte van de tocht, eerst klommen we nog enkele tientallen meters om daarna een tijdje boven op de kam te rijden, deze is echt de moeite een paar kilometer op de hoogste toppen van Europa rijden met zicht dat kilometers ver reikt.

Eenmaal van deze top te hebben bedwongen was er een kleine pitstop om foto's te nemen en te genieten van het uitzicht.

Nu kwam het, de afdaling die in mijn geheugen gegraveerd is als de mooiste die ik ooit deed en waarschijnlijk ooit zal doen, een dalende singletrack van zeker 8-9 km lang technischer dan dit kan niet meer! en wie dacht dat dit het einde van het plezier was, wel die was grandioos mis want er volgde zeker nog 11km afdaling welinswaar niet meer op singletrack. De bike in je handen hebben is hier een must, ik weet nog goed in de achtervolging op Bart heb ik iemand opgejaagd over een afstand van misschien 300 meter en om Bart bij te halen en die gast is (gelukkig met enkel schaafwonde aan de dij) zwaar ten val gekomen. Ik ben

De Alpen.

De eerste Dag
Waar ik maanden heb naar uitgekeken, wat de deadline was om mijn bike gedaan te krijgen, was er eindelijk aangekomen. Fiets Klaar, biker klaar en de collega's kwamen ons oppikken voor vertrek.

In het totaal waren we dus met 3 bikers en 2 vrouwen.











Eens vertrokken begon de nieuwschierigheid op te komen, Ik denk dat ik de bijna de ganse weg door vragen heb gesteld aan Bart, van hem was het al de derde keer dat hij ginds ging. Eens aangekomen was het door ons allen verkenning van de streek en chalet.
Dan maar gaan eten in de lokale bar.
Nu sloeg de nerveuziteit toe, wat ten nadele kwam van mijn humeur, ik werd stil er heel stil van.

Dag 1 zaterdag,

klaarmaken voor een afdaling van 20km met een hoogte verschil van 2000 meter.
Hartslag in rust van 125 wilde alleen maar zeggen dat ik bloednerveus was.
Met de skiliften naar boven en klaarmaken voor de afdaling van jewelste.

















-Boven rechts: Jan die een klapke slaat tegen wandelende toeristen.
-Boven links: Jan en mezelf wachtende op de Bus die ons naar hogere sferen moet brengen, Bescherming is wel een must hier!!
- hier links: bovenaan, Jan poserend, ik klaarzetten van de kilometerteller.






De Afdaling is niet echt gegaanzoals ik me had voorgesteld, De bike was net klaar geen tijd gehad om deze te testen, met als gevolg dat ik heel nerveus op den bike zat die ook nerveus is van karakter(geen probleem als je hem kent) en niet heel snel dierf gaan. na ongeveer 40min afdalen aangekomen in Brides Les Bains 2km lager, daverend op de benen van de adrenaline zijn we de vrouwen tegengekomen en zijn we een slaatje gaan eten om daarna terug op onze bike te springen en via de weg terug naar onze chalet terug te keren bijna 1km hoger over een afstand van ongeveer 16km.

Ik ben dus ook naar Wetteren geweest naar de toch van 2many bikers, 2many Babes.

De tocht zelf (allez de eerste 10km): een hele goede opwarming om daarna op mijn bek (kop en schouder) te gaan, met als gevolg einde van de rit, verstuikte schouder, blauwe heup en gebroken helm. Blijkbaar was ik iet de enige die tegen de vlakte ging er waren naar het schijnt veel gewonden. Ik hoorde wel dat het einde aan het kasteeltje vorig jaar beter was dan dit jaar aan de sporthal.

De aprés bike: heel goed, lang kunnen van genieten door te wachten op mijn biker-maats.
De opvang na de valpartij door de club was heel goed.
chapeau gasten doe zo voort weinig of niks aan te merken.
Hopelijk tot op onze tocht van On2Wheels.

Ik ben dus Ian,

Mijn ouders hebben mij op deze wereld gesmeten in het jaar '76.
Zij hebben mij veel geleerd maar zoals velen heb ik zelf met kruipen, vallen, optaan, ergens tegenlopen, blijten, lachen en de nodige dosissen optimisme en humor het leven getrotseert en uitgedaagd en ben ik wat ik nu ben.

Mijn Fervente hobby is dus Mtb'en zo zult u dus hier het een en het ander kunnen lezen van mijn escapades, maar laten we eginnen met ons eens voor te stellen.

Ik zelf (tijdens de aprés-bike in de alpen)



mijn parade paardje, waar ik een jaartje ben mee bezig geweest om deze samen te stellen, enkel zo kon en kan ik met de bike rijden die 100% mijn goesting was/is.



meer details binnenkort op pinkbike url volgt.

voila een korte kennismaking hierna enige verslagen ik hoop dat je er een beetje kunt van genieten zoals ik dat doe tijdens het biken.

Greetings